دیروز قرعه به‌نام کیت امرسن (Keith Emerson) افتاد. نوازنده‌ی کی‌بورد گروه پراگرسیوراک انگلیسی امرسن، لِیک اند پالمر (Emerson, Lake and Palmer)، معروف به ELP، شامگاه پنجشنبه، 10 مارس در 71 سالگی در سانتا مونیکا در لس‌انجلس درگذشت. پلیس در گزارش خود جای شلیک یک گلوله‌ای را در سر او تأیید کرده است. هرچند هنوز خودکشی به‌عنوان علت مرگ تأیید نشده اما به احتمال قوی خودکشی کرده است.
کارل پالمر، هم‌گروهی‌اش، پس از تأیید مرگ او در بیانیه‌ای اعلام کرد: «از شنیدن خبر درگذشت دوست خوبم و برادرم، کیت امرسن، عمیقاً اندوهگینم. کیت روحی مهربان داشت و عشقش به موسیقی و علاقه‌اش به اجرا به‌عنوان یک کی‌بوردیست برای سال‌ها بی‌همتا خواهد ماند». او در ادامه اضافه کرد: «او پیشرو و مبدعی بود که نبوغ موسیقایی‌اش همه را در دنیای راک، کلاسیک و جَز تحت تأثیر قرار داد».
کیت امرسن به‌دنبال کشف ارگ هاموند و سینتی‌سایزر موگ در نوجوانی به‌زودی به یکی از بزرگ‌ترین نوازنده‌های کی‌بورد نسل خود تبدیل شد. او در دورانی که در گروه‌های راک گیتاریست‌ها در خط مقدم صحنه خودنمایی می‌کردند با اجراهای پرشور و فریبنده‌اش تعریف جدیدی از ساز کی‌بورد ارائه کرد و در چارچوب گروهی سه نفره با تأثیر و بهره‌گیری از عناصر موسیقی کلاسیک و جَز آن را به‌عنوان سازی با پتانسیل‌های ویژه مطرح کرد تا جایی که بسیاری او را تکنیکی‌ترین نوازنده‌ی کی‌بورد راک پنداشته‌اند.
گروه ELP در سال 1970 در پی به‌هم پیوستن کیت امرسن از گروه نایس (Nice)، گرگ لِیک، گیتاریست گروه کینگ کریمسن (King Crimson) و کارل پالمر درامر گروه دنیای دیوانه‌ی آرتور براون (Crazy World of Arthur Brown) با هدف ارائه‌ی بهتر قابلیت‌هایشان در موسیقی شکل گرفت. این گروه به‌دنبال اجرایی در فستیوال Isle of Weight در ماه اوت 1970 قراردادی با کمپانی آتلانتیک رکوردز امضا کرد و آلبومی همنام گروه منتشر کرد. تا سال 1979 که گروه برای اولین بار از هم جدا شد هفت آلبوم استودیویی منتشر کرد که در این میان آلبوم Brain Salad Surgery در سال 1973 از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در اواسط دهه‌ی 80 امرسن و لیک دوباره دور هم جمع شدند اما به‌جای پالمر که درگیر پروژه‌های دیگری بود، کوزی پاول (Cozy Powell) درامر گروه رین‌بو، پشت درامز نشست که نتیجه‌ی آن آلبوم امرسن، لیک اند پاول در سال 1986 بود. اعضای گروه در سال 1991 دوباره دور هم جمع شدند و دو آلبوم در سال‌ها 92 و 94 منتشر کردند. پس از آن به‌دلیل بیماری امرسن و پالمر همکاری آنها متوقف شد. در سال‌های 96 و 98 امرسن و پالمر با یکدیگر تورهایی در غیاب لیک برگزار کردند. در سال 2010 امرسن، لیک و پالمر دوباره دور هم جمع شدند. در 25 ژوییه‌ی 2010 در اجرایی بزرگ در فستیوال های ولتیج در لندن چهلمین سالگرد تشکیل گروه را جشن گرفتند که این اجرا بعدتر در آلبومی زنده به‌نام های ولتیج (High Voltage) منتشر شد.
کیت امرسن از آغاز دهه‌ی 80 علاوه بر چندین آلبوم انفرادی به ساخت موسیقی متن، خصوصاً برای فیلم‌های ژانر وحشت پرداخت که از میان آنها می‌توان به فیلم‌های دوزخ (1980) از داریو آرجنتو، شاهین‌های شب (1981) با حضور سیلوستر استالون و فیلم ایتالیایی ترسناک صخره‌ی جنایت (1984) اشاره کرد. آخرین همکاری او با سینما فیلم گودزیلا: جنگ‌های پایانی در سال 2004 بود.
آخرین کنسرت او در ژوئن 2015 در سالن باربیکن لندن در کنار ارکستر بی‌بی‌سی در برنامه‌ی بزرگداشت رابرت موگ مخترع سینتی‌سایزر موگ صورت گرفت.
کارل پالمر، هم‌گروهی‌اش، پس از تأیید مرگ او در بیانیه‌ای اعلام کرد: «از شنیدن خبر درگذشت دوست خوبم و برادرم، کیت امرسن، عمیقاً اندوهگینم. کیت روحی مهربان داشت و عشقش به موسیقی و علاقه‌اش به اجرا به‌عنوان یک کی‌بوردیست برای سال‌ها بی‌همتا خواهد ماند». او در ادامه اضافه کرد: «او پیشرو و مبدعی بود که نبوغ موسیقایی‌اش همه را در دنیای راک، کلاسیک و جَز تحت تأثیر قرار داد».
کیت امرسن به‌دنبال کشف ارگ هاموند و سینتی‌سایزر موگ در نوجوانی به‌زودی به یکی از بزرگ‌ترین نوازنده‌های کی‌بورد نسل خود تبدیل شد. او در دورانی که در گروه‌های راک گیتاریست‌ها در خط مقدم صحنه خودنمایی می‌کردند با اجراهای پرشور و فریبنده‌اش تعریف جدیدی از ساز کی‌بورد ارائه کرد و در چارچوب گروهی سه نفره با تأثیر و بهره‌گیری از عناصر موسیقی کلاسیک و جَز آن را به‌عنوان سازی با پتانسیل‌های ویژه مطرح کرد تا جایی که بسیاری او را تکنیکی‌ترین نوازنده‌ی کی‌بورد راک پنداشته‌اند.
گروه ELP در سال 1970 در پی به‌هم پیوستن کیت امرسن از گروه نایس (Nice)، گرگ لِیک، گیتاریست گروه کینگ کریمسن (King Crimson) و کارل پالمر درامر گروه دنیای دیوانه‌ی آرتور براون (Crazy World of Arthur Brown) با هدف ارائه‌ی بهتر قابلیت‌هایشان در موسیقی شکل گرفت. این گروه به‌دنبال اجرایی در فستیوال Isle of Weight در ماه اوت 1970 قراردادی با کمپانی آتلانتیک رکوردز امضا کرد و آلبومی همنام گروه منتشر کرد. تا سال 1979 که گروه برای اولین بار از هم جدا شد هفت آلبوم استودیویی منتشر کرد که در این میان آلبوم Brain Salad Surgery در سال 1973 از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در اواسط دهه‌ی 80 امرسن و لیک دوباره دور هم جمع شدند اما به‌جای پالمر که درگیر پروژه‌های دیگری بود، کوزی پاول (Cozy Powell) درامر گروه رین‌بو، پشت درامز نشست که نتیجه‌ی آن آلبوم امرسن، لیک اند پاول در سال 1986 بود. اعضای گروه در سال 1991 دوباره دور هم جمع شدند و دو آلبوم در سال‌ها 92 و 94 منتشر کردند. پس از آن به‌دلیل بیماری امرسن و پالمر همکاری آنها متوقف شد. در سال‌های 96 و 98 امرسن و پالمر با یکدیگر تورهایی در غیاب لیک برگزار کردند. در سال 2010 امرسن، لیک و پالمر دوباره دور هم جمع شدند. در 25 ژوییه‌ی 2010 در اجرایی بزرگ در فستیوال های ولتیج در لندن چهلمین سالگرد تشکیل گروه را جشن گرفتند که این اجرا بعدتر در آلبومی زنده به‌نام های ولتیج (High Voltage) منتشر شد.
کیت امرسن از آغاز دهه‌ی 80 علاوه بر چندین آلبوم انفرادی به ساخت موسیقی متن، خصوصاً برای فیلم‌های ژانر وحشت پرداخت که از میان آنها می‌توان به فیلم‌های دوزخ (1980) از داریو آرجنتو، شاهین‌های شب (1981) با حضور سیلوستر استالون و فیلم ایتالیایی ترسناک صخره‌ی جنایت (1984) اشاره کرد. آخرین همکاری او با سینما فیلم گودزیلا: جنگ‌های پایانی در سال 2004 بود.
آخرین کنسرت او در ژوئن 2015 در سالن باربیکن لندن در کنار ارکستر بی‌بی‌سی در برنامه‌ی بزرگداشت رابرت موگ مخترع سینتی‌سایزر موگ صورت گرفت.
منبع:
اختصاصی سایت موسیقی ما