اما از طرفى خوشحالم که در ۶ ماه گذشته ساعت هاى زیادى را با استاد پورتراب گذراندم. به خاطر دارم در جشنواره فجر سال گذشته قطعه «کاپریس ایرانى» براى سازهاى زهى اثر استادم را رهبرى کردم و ایشان بعد از اجراى اثرش یادداشت بسیار زیبایى براى من در صفحه اول پارتیتور نوشت. ضمن اینکه این هنرمند عزیز و ارزشمند ماه گذشته نیز در چندین مراسم مختلف که براى تولد من گرفته شده بود شرکت کرد به من افتخار داد و چندین بار قطعه «تولدت مبارک» را با پیانو اجرا کرد و این خود بهترین هدیه تولد براى من بود.
استاد پورتراب همیشه درکنسرت هاى من حضور داشت. به خاطر دارم در آخرین کنسرتى که ١٧ خرداد با ارکستر سمفونیک تهران داشتم بعد از معرفى از وی خواهش کردم که روی صحنه حضور پیدا کرده و قطعه اى را با پیانو اجرا کند و ایشان با مهارت فراوان قطعه اى سخت و زیبا را اجرا کرد به طوری که سالن مملو از جمعیت تالار وحدت را به وجد آورد … و این آخرین اجراى زنده استاد پورتراب بود.
استاد مصطفى کمال پورتراب فقط یک موزیسین جهانى نبود، ایشان یک عالم، دانشمند و فیلسوف بزرگى بود که با عزت زندگى کرد و با عزت هم از دنیا رفت.
من به سهم خودم این ضایعه را به خانواده ایشان و همین طور خانواده موسیقى کشورم تسلیت عرض می کنم.
منبع: موسیقی ایرانیان