«گوئیدی» که سابقۀ اجرا در کشورهای مختلفی چون آرژانتین، برزیل، آمریکا، آلمان، فرانسه، ایرلند، کره جنوبی، چین، انگلستان، ایتالیا و... را در کارنامۀ هنری خود دارد، برای اولین بار در منطقۀ خاورمیانه و در ایران حضور یافت و قرار است پس از بازگشت از تهران، سومین آلبومش را توسط شرکت ای‌سی‌ام با عنوان Ida Lupino روانه بازار کند.
او بر این اعتقاد است که بداهه‌نوازی به معنای بیرون کشیدن بخشی از زندگی در لحظه خلق اثر است: «این تلقی وجود دارد که بداهه نوازی کار ساده‌ای است در حالی که بداهه نواز باید حس و حال اتفاقاتی که در محیط پیرامونش روی می‌دهد را با زبان موسیقی به مخاطبانش منتقل کند. این برای من بسیار مهم است. در بداهه‌نوازی خیلی کم اتفاق می‌افتد که همه چیز بدیع و تازه باشد. خیلی از چیزها با ترکیب‌های مختلف در بداهه‌نوازی متبلور می‌شود. در بداهه‌نوازی نباید تنها به دنبال خلق کارهای نو بود، چرا که پیشینۀ نوازنده و برخوردهای او با این موضوع به کارش مرتبط است و در هر اجرا به گونه‌ای خودش را نشان می‌دهد.»
«جیووانی گوئیدی» در ادامه با ذکر این نکته که بداهه‌نوازی تنها با به کارگیری تکنیک و منطق به جایی نمی‌رسد به شباهت‌های بداهه نوازی در شرق و غرب اشاره کرد و افزود: «اصل موضوع در بداهه‌نوازی با اتفاقی که در مشرق زمین روی می‌دهد در خصوص بداهه یکی است، فقط ممکن است در شکل ظاهری تفاوت‌هایی داشته باشد. من در حوزه «جز» کار می‌کنم و مثل مکتب شما سینه به سینه نکات را آموخته‌ام. همان‌طور که در بداهه‌نوازی شرقی بداهه‌نواز به پشتوانه و با الهام از آثار گذشتگان اثری را در لحظه به‌وجود می‌آورد در حوزه بداهه‌نوازی جز نیز ما دنباله‌روی بزرگانی مثل «چارلی پارکر» هستیم و هنگام خلق اثر از آموزه‌های آنها استفاده می‌کنیم. در واقع آثار اساتید مثل ظرفی می‌مانند که هر کس می تواند هر چه قدر می‌تواند از آن برداشت کند و در کارهایش از آنها استفاده کند.
منبع : موسیقی ما